متأسفانه برخی از افراد تصور می‌کنند که اگر دوربین‌های دیجیتال فوق پیشرفته نداشته باشند قادر به عکاسی نیستند و عکس‌هایشان ارزش هنری ندارد؛ اما نمی‌دانند عکسی جذاب است که تازگی داشته باشد و با نگاهی نو ثبت‌شده باشد. اگر از علاقه‌مندان به این رشته‌ هنری هستید و یا به‌تازگی با آن آشنا شده‌اید باید برخی از تفکرات نادرستی که درباره این رشته دارید را کنار بگذارید. تفکراتی که مانع خلاقیت شما می‌شوند و شما را از پیشرفت در عکاسی باز می‌دارند.

یکی از رایج‌ترین تفکرات نادرست در عکاسی این است که: «بدون دوربین خوب نمی‌توانم عکاس خوبی باشم.» درست است که داشتن یک دوربین دیجیتال خوب با لنزها و لوازم گوناگون یک امتیاز محسوب می‌شود اما به خاطر داشته باشید عکاس حرفه‌ای ابتدا می‌آموزد که چگونه سوژه‌ها را بیاید. شاید دوربین‌های حرفه‌ای شما را در تسخیر کردن سوژه یاری کند اما وظیفه‌ پیدا کردن آن بر دوش خودتان است. البته برای بعضی از سوژه‌ها لوازم ویژه‌ای لازم است؛ برای مثال اگر بخواهید نمای نزدیکی از ماه در زمینه کوهستان داشته باشید به دستگاه مخابره عکس از مسافت دور (telephoto) نیاز دارید.

افرادی هستند که خیلی سریع در عکاسی ترقی می‌کنند. عده‌ای با سرعتی کم‌تر و عده‌ دیگر باید بیاموزند. عکاسی یک هنر است نه یک استعداد خدادادی. کسی که یک عکس فوق‌العاده زیبا از سوژه‌ای طبیعی یا مصنوعی می‌گیرد، شاید استعداد داشته باشد اما فقط به استعداد خود اکتفا نکرده است، شب‌هایی که بیدار مانده، صبح‌هایی که زود بیدار شده، پول‌هایی که خرج لوازم عکاسی کرده، تلاش‌ها، شکست‌ها و… مواردی هستند که هیچ ارتباطی با استعداد ذاتی ندارند. عکاسی هنری برای همه است. فقط کافی است آن را بیاموزید و برایش تلاش کنید.

یک عکس خوب نیازمند دو چیز است: صبر و تلاش. بسیاری از عکس‌هایی که در مجلات و با وب‌سایت‌های گوناگون تحت عنوان تصویر روز می‌بینید، حاصل چندین ساعت صبر عکاس است. گاهی اوقات برای اینکه سوژه‌ موردنظر شما در بهترین شکل خود ظاهر شود صبر لازم است. حتی اگر بعد از چند ساعت سوژه‌ شما خود را نشان نداد بازهم صبر کنید و بدانید که بدون صبر سوژه‌هایی که حکم گنج را دارند نمایان نمی‌شوند.

مبتدی بودن بدان معنا نیست که شما استعداد کم‌تری نسبت به افراد حرفه‌ای دارید. بلکه بالعکس. افرادی که عکاسی را به‌عنوان یک شغل و حرفه پیگیری می‌کنند بیشتر برای دیگران عکس می‌گیرند تا برای خودشان و کمتر از مبتدیان عکسی واقعی که لبریز از احساسات است ثبت می‌کنند. درواقع مبتدیان این رشته در هر زمان و مکانی که سوژه مناسب پیدا کردند دست به دوربین می‌شوند. توانایی و دید هنرمندانه تنها سرمایه‌های یک عکاس نیستند. یک عکاس خوب زندگی خود را برای عکاسی خرج می‌کند نه عکاسی را برای زندگی‌اش.

گاهی اوقات سوژه تازه است ولی به دلایلی گوناگون کیفیت عکس تعریفی ندارد. اینجاست که شما می‌توانید از نرم‌افزارهایی همچون فتوشاپ (Photoshop) و یا لایت روم (Lightroom) کمک بگیرید اما فراموش نکنید استفاده‌ زیاد و بیهوده از این نرم‌افزارها حس نهفته در عکس شما را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و گاهی اوقات باعث نابودی آن می‌شود. به یاد داشته باشید عکس باید با بیننده سخن بگوید. سخنانش را با ویرایش‌های بیهوده قطع نکنید.